Maandagochtend, soms voel je het blijkbaar onbewust aan. Ik begon de dag met een humeurtje, maar het ‘maatschapsoverleg’ met Willian en Monique beurt mij in eerste instantie direct op. Normaliter werken we met een vaste agenda per week, maar welkom in de nieuwe realiteit, de reguliere agenda gaat direct overboord. En dat was toch een aandachtspunt voor mijzelf, consistent zijn en je niet laten afleiden van het grotere doel. Een ander persoonlijk aandachtspunt is loslaten, maar natuurlijk niet op deze manier ?
Overgangsjaar
We nemen onze besluiten op basis van de uitgewerkte scenario’s (zie vorige dagboek) nogmaals door en kijken naar de gevolgen ervan. Een besluit nemen is in de basis niet moeilijk, maar nu wel extra lastig omdat je niet alle feiten kent (niemand weet exact hoe het de komende maanden gaat verlopen). Toch zijn die gevolgen niet echt om vrolijk van te worden, het beoogde groeiscenario van dit jaar gaat overboord, we gaan van groei naar krimp … (als ik dit over enkele maanden zelf teruglees hoop ik hier met een glimlach op terug te kijken). We scherpen onze besluiten verder aan en maken ze definitief. In de loop van de dag raak ik hierdoor wel in mineur. Het besef komt steeds harder binnen, dat dit op zijn best een overgangsjaar wordt.
Virus
Ondertussen doet ‘het virus zijn werk’ en komt steeds dichterbij; een inwoner van ons dorp overlijdt, zieke werknemers bij klanten die je soms ook persoonlijk kent en ook een collega met koorts. Vertwijfeld vraag je dan toch af, is het maar een griepje of ..
Lummelen
Om een beetje te ontspannen, vroeg in de avond een balletje getrapt met mijn twee zonen op straat. Voor de voetbalkenner ‘lummelen’, eentje in de midden die probeert de bal te onderscheppen. Natuurlijk keurig op afstand en zonder fysiek contact.
Minister Snuf
Om 19.00 uur voor de TV, persconferentie van het kabinet. Teugels worden weer verder aangetrokken. Blijkbaar hebben we dat met elkaar nodig. Wat doen trouwens die, deels over elkaar buitelende, journalisten en fotografen daar in dat zaaltje? Kunnen die niet ziek worden? Je ziet als Rutte aan het woord is dat minister Snuf (zo heet ie sinds kort, onze minister van Justitie en Veiligheid) zich hieraan zichtbaar stoort. Tja, als ondernemer had ik denk ik direct ingegrepen en ze de zaal uitgezet. Na het verhaal van alle ministers beginnen de zinloze vragen van de journalisten, hoort er natuurlijk bij, maar na een minuutje zapp ik weg. De term van ‘1 juni’ blijft bij mij hangen, tja dit gaat nog wel even duren. De rest van de avond zoek ik afleiding in een filmpje, maar eigenlijk ben ik ronduit chagrijnig.
Maatregelen
Dinsdag versturen we de mail met maatregelen, samengevat staat daarin dat we: kostenbesparingen doorvoeren, onze liquiditeitspositie borgen, met elkaar vasthouden wat we opgebouwd hebben (dus geen paniekvoetbal) en de basis leggen voor succes na Corona. Dinsdag heb ik nog een beetje een onbestemd gevoel, maar woensdag is dat eigenlijk al weer weg. Het goede gevoel keert terug, we hebben ons huiswerk goed gemaakt, de genomen maatregelen geven helderheid en rust.
Kansen
Wat ook helpt: collega’s die steeds weer kansen zien en doorlopend bellen om te sparren. Lars is weer als vanouds messcherp met zijn analyse, Alex belt over het DISC profiel (gedragsanalyse tool), Paul ‘2’ ziet kansen bij een scholingsfonds, Ard-Jan werkt aan een online leiderschapstraining, Peter is inmiddels onze ‘virtual classroom’ specialist, Pim en Eric scoren online een opdracht en Pieter-Jan bereidt de interne verdieping van Agile/Scrum voor. Mijn geplande taken op woensdag gaan hierdoor grotendeels om zeep, het maakt me echter geen bal uit. We rechten onze rug en gaan ervoor!
Auteur: Paul Egelmeers, SpartnerS
